Δευτέρα, Απριλίου 21

τενεκές

- πως στο καλό θα ανοίξω τρύπες στον τενεκέ;
- βρε, ταγκαλάκι! τι θα κάνεις πάλι παιδί τρελό;
- θέλω να μεταφυτεύσω ένα φυτό που δεν ξέρω πώς το λένε!
- παιδί μου, πάρε μια γλάστρα. φτωχό! θα σου κάνω δώρο μια γλάστρα!
- τώρα πήρα και το χώμα. και θα μου σαπίσει μέσα στις σακούλες. είναι δύσκολο να το τρυπήσω;
- όχι, αλλά θα πρέπει να πάρεις μικρό τρυπανάκι σε χαμηλές στροφές. αυτό που έχεις δεν κάνει. άμα θα'ρθεις θα σου δώσω εγώ ένα. πότε θα'ρθεις;
- εμ...δεν ξέρω ακόμα. καλά. θα το αφήσω τότε να μου δώσεις.

το καλύτερο δώρο που μου έκανες ήταν ένα τρυπάνι. τώρα τα λέω σωστά όμως;

Κυριακή, Απριλίου 20

στιγμιότυπα της νύχτας

είναι ένας διαγωνισμός φωτογραφίας με θέμα τη νύχτα της πόλης και τους ανθρώπους της.

περπατάς ζωηρά στην κατηφόρα της μαυρομιχάλη. φρέσκο μαλλί, ανάλαφρη φούστα, κόκκινη τρέντυ δικτυωτή κάλτσα. λίγο πριν τη σόλωνος, σ'ένα δημόσιο κτήριο. στα σκαλοπάτια του. γυναίκα κάθεται. ψηλές κόκκινες μπότες πλατφόρμα. μαύρο μίνι. μαύρο 'τρέντυ' δικτυωτό καλσόν. σπρώχνει τα δάκρυα στις άκρες της μάσκαρας. δεν περπατάς ζωηρά άλλο.

έπειτα κάνεις βόλτα να μυρίσεις. μπροστά στο κινκι μιλούνια οι χτενισμένοι. πολλά και τα ποτήρια τους. καφέ σκύλος παραπατάει ζαλισμένος. κάνει μπρος, χτυπάει. κάνει πίσω, κόσμος. κάνει στροφή γύρω από τον ευατό του. κουλουριάζεται και κλείνει τα μάτια στη θέση χτενισμένου που έχει πάει τουαλέτα. αναρωτιέσαι που θα σταθεί άμα γυρίσει.

νυστάζεις στη λεωφόρο. ένα ταξί χάσκει ανοιχτό ταπεινομένο. ταξιτζής εξηντάρης. φαλάκρα κοιλίτσα και ριγέ μπλουζάκι. μόλις έχει αλλάξει λάστιχο και απλώνει τα χέρια στο καπό να σταθεί λιγάκι.

έφτασες. ανοιχτά παράθυρα περνάνε έξω από την πόρτα σου με ξύλινα σπαθιά και '...είσαι όμορφη' θυμούνται.

(θα τον κερδίζαμε το διαγωνισμό...να μην έχουμε μια φωτογραφική!να πάρει!)

Τετάρτη, Απριλίου 16

τι είναι θέατρο;

ένα κομμάτι ζωής συμπηκνωμένης που το βλέπεις να εκτιλύσσεται μπροστά σου. το σώμα που δίνει το χώρο του, το χρόνο του, την ιδιωτικότητα του μπροστά σου.

εσύ δε συμμετέχεις(;). αλλά το βιώνεις. και το δικό σου σώμα είναι εκεί. το μυρίζεις. το βλέπεις να κοκκινίζει. να μαυρίζει. να γίνεται μπλε. τις ολοστρόγγυλες στάλες του ιδρώτα να πέφτουν στα ρούχα. στο σκηνικό. στο πάτωμα. τα δάχτυλά που άλλωτε ακολουθούν και άλλωτε προδίδουν. το βλέμμα που καθηλώνεται σε κάτι ή κάποιον. σπίθες ολόγυρα καμιά φορά. δεν είναι μακιγιάζ. δεν είναι χορός και τραγούδι. δεν είναι περούκα. μόνο η έκφραση. μάσκες. αυτό είναι, ναι! η έκφραση. πάνω κάτω τα φρύδια. τα μάτια. τα χείλια. τα χέρια. το στομάχι. οι μυς και οι ζάρες. είναι το δέρμα κάτω από τους προβολείς. διάφανο. κάποιοι πίδακες σάλιου όταν μιλούν. πάνω κάτω η φωνή. λάθη που δε μπορούν να διορθώσουν. σαρδάμ. ρυθμός. ρυθμός. πρόβες ατέλειωτες τις νύχτες. γέλιο. οι αγωνίες και οι φόβοι. είναι τα κοστούμια. τα κατάσαρκα μπλουζάκια. τα ξυπόλητα πόδια. οι ψεύτικες πόρτες. τα ψεύτικα σπίτια. τα αληθινά μαχαίρια. οι σκιές. οι αντανακλάσεις. είναι το φως που διαχέεται και κάνει τη σκόνη φανερή. τη γύμνια απόκοσμη.είναι όσο πιο κοντά τόσο πιο μέσα. είναι αυτοί που ξέρουν το καλό και σε κοιτάν ίσια στα μάτια. εσένα του τέταρτου τοίχου. είναι οι άλλοι που δεν έχουν ιδέα και στο εγώ τους μικραίνουν και διαλύονται. κοιτούν το άπειρο. είναι δυό κουφές κυρίες που μιλάνε δυνατά και κάνουν αυτόματη κριτική -πώς λέμε αυτόματη μετάφραση- την ώρα ακριβώς της δράσης και σε συφιλιάζουν. μία κυρία που προσπαθεί να πάρει κάτι από την τσάντα με όσο το δυνατόν πιο αθόρυβες κινήσεις μέχρι που διαποιστώνει πως της έχει κολλήσει το φερμουάρ. ευτυχώς δεν είναι ποπ-κορν και πατατάκι να συγκεντρώνεσαι επί ώρα στο κομμάτι που σφηνώθηκε στο δόντι σου. είναι που ψάχνεις το θέατρο σε όλα τα απίθανα μέρη της πόλης. είναι που θες να σχολιάσεις και δεν είναι σωστό. είναι που είσαι άρρωστος και κρατάς την αναπνοή σου για να μη βήξεις. είναι τα φουαγιέ και η μυθιστορηματική τους αύρα. είναι που μουδιάζουν τα χέρια.

είναι όλες οι ατέλειες. είναι οι ιστορίες από πίσω.

(φώτο: από την παράσταση Penetrator γιατί σε αυτήν σκέφτηκα λίγο ακόμα τι είναι θέατρο)

Δευτέρα, Απριλίου 14

reverse universe

μα πώς έφυγε; πού στο καλό το'χεις βάλει; να γυρίσεις πίσω γρήγορα! να κάνεις τα ίδια βήματα. γιατί δεν προσέχεις περισσότερο; να πάς εκεί ακριβώς που ήσουν και να το ψάξεις. πρέπει να το προσπαθήσεις αν και μπορεί να έπεσε οπουδήποτε και οποτεδήποτε. πώς να ξέρεις. αν δεν προσέχεις. μήπως το είδατε; είναι από τα ακριβά σου. αντικείμενο οικείο. σαν το ασημένιο ποδήλατο που αγόρασες με ένα φίλο και έχασες ένα χρόνο πριν. ακόμα το θυμάσαι. σαν κάτι που έσπασε ενώ δεν έπρεπε. και θες όλα να γίνουν όπως ήταν πριν από την απροσεξία. γιατί να βάλεις τόση δύναμη. να γίνουν όπως πριν από την 'άτυχη' στιγμή. δεν είσαι συνετός. δεν είναι πια αρτιμελή τα αντικείμενα. κάποια δεν υπάρχουν καν. τα έφερες στις εικόνες σου, τα έχασες και τώρα δε σε ενδιαφέρει. αυτή η αίσθηση. να μην είχε γίνει. αν πρόσεχα λίγο περισσότερο δε θα είχε γίνει. θα είχα γλιτώσει τις φασαρίες. και έπειτα...τι τύχη φορές-φορές. το βλέπεις μπρος σου. όπως σήμερα τη λιβελούλα την αλανιάρα που σου τραβάει όλα σου τα ρούχα.

να είχε κλείσει κανονικά το παράθυρο. να μην έφευγε το μεταλλικό του εξάρτημα. να μην πεταγόταν στη σκεπή. που δεν το φτάνεις. να μη νευρίαζες. να μην έριχνες το φαράσι από την τρύπα. να μην έσπαγε. έχεις μια άψογη ιστορία να μου πεις και να γελάσω με το μισό μου δόντι. και θα'θελα να ήμουν εκεί για να μπορώ να τη λέω κι εγώ. διάολε!

(φωτο.: τοιχογραφία στην ΞΕΣΤΗ 3, στο Ακρωτήρι της Θήρας/http://zervonikolakis.lastros.net/livelula.html)

Παρασκευή, Απριλίου 11

"σκατολογικό!"

Ι Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΞΑΝΑΡΘΕ ΣΤΟ ΠΑΝΗΓΥΡΙ, ΑΥΤΗ ΠΟΥ ΑΚΟΥΜΕ ΑΠΟ
τότε που θυμόμαστε τον ευατό μας, απ'τον καιρό που
'μασταν μικροί, αυτή που δε σταματάει ποτέ, εδώ κι εκεί,
στις κόγχες της πόλης, στις μικρές γωνιές της εξοχής, παντού
όπου οι φτωχοί πάνε να καθίσουν στο τέλος της βδομάδας για
να μάθουν τι έχουν απογίνει. Παράδεισος! τους λένε. Κι έπει-
τα τους παίζουν μουσική, πότε εδώ, πότε εκεί, απ'τη μια επο-
χή στην άλλη, κι η μουσική καβουρδίζει, αλέθει όλα όσα κάναν
τους πλούσιους να χορεύουν την περασμένη χρονιά. Είναι η
μηχανική μουσική που πέφτει απ'τα ξύλινα αλογάκια, απ'τ'
αυτοκίνητα που δεν είναι αυτοκίνητα, απ'τα ρώσικα βουνά
που δεν είναι διόλου ρώσικα, απ'το ρίνγκ του παλαιστή που
δεν είναι μπρατσωμένος και δεν έρχεται από τη Μασσαλία, απ'
τη γυναίκα που δεν έχει γένια, απ'τον μάγο που'ναι κερατάς,
απ'τη λατέρνα που δεν είναι χρυσή, πίσω απ'το σκοπευτήριο
που τ'αυγά του είναι άδεια. Είναι πανηγύρι για να ξεγελάς
τους ανθρώπους του τέλους της βδομάδας.'

η μουσική απ'τα αλογάκια! θρίλερ κανονικό!

('σκατολογικό!' είναι ένας από τους πολλούς χαρακτηρισμούς του βιβλίου που υπάρχουν στο πισώφυλλο της ελληνικής έκδοσης από τις εκδόσεις ΕΣΤΙΑ)