Πέμπτη, Νοεμβρίου 5

μα θυμάμαι τα δυο σου τα χείλια

Έχω πάρει φωτιά, είμαι μια πυρκαγιά
κι όμως μέσα μου έρχεται μπόρα
Δεν με βλέπει κανείς, περπατώ σα ληστής
σπάν' τα φρένα μου στην κατηφόρα

Έχω μια αγκαλιά τα σαράντα χτυπά
και δε θέλει ποτέ να'ναι άδεια
Κι έχω ένα μυαλό που'ναι δυο χρονών,
ποιος αντέχει μονάχος τα βράδια;

Μη φοβηθείς μαζί μου να'ρθείς
Ποιους όρκους δε σου'δωσα πάλι;
Είναι γραφτό και μην κλαις γι'αυτό,
οι αγάπες δεν είναι απ'ατσάλι...

Δεν αντέχω το "φως", τα "γιατί" και τα "πώς",
δε γουστάρω αγάπες με δόσεις
Μη ρωτάς το γιατί, το καμμένο χαρτί
αν το τράβηξες, θα το πληρώσεις...

Μ'έχουν κόψει στα δυο και περνώ τον καιρό
που κομμάτια έγινε χίλια...
Δε ζητώ γιατρειά, δε θυμάμαι πολλά
μα θυμάμαι τα δυο σου τα χείλια

(Ενδελέχεια, σ'ένα μεγάλο αύριο)

Παρασκευή, Οκτωβρίου 16

jet lag στην πατησίων

απόγευμα στο δρόμο
το ρολόϊ δείχνει 20:05
μία ώρα περνάει
στο δρόμο
το ρολόϊ δείχνει 20:05

?

Τετάρτη, Σεπτεμβρίου 9

the one and only Master Of Disaster

α! δεν σου'πα!
τρομερός διάλογος με MOD. όπως πάντα έσκασε πισώπλατα και σαν το σαμιαμίδι εμφανίστηκε
- είσαι η μ.π.;
- ναι
- ήθελα να δω αν θυμάμαι (πάυση)
κοιτάς πίσω από τα γυαλιά με απόλυτη απάθεια...τι να πεις...η βλακεία του πρώην αφεντικού ξαναχτύπησε
- είμαι ο δ.π.
σκέφτεσαι, θέ μου!ο κόσμος ολάκερος προχώρησε 4 χρόνια κι αυτός παραμένει ανεξέλεγκτα ΗΛΙΘΙΟΣ!
- το ξέρω, απαντάς
και μέσα στο τίποτα γελάς μόνο με τα γέλια που θα πέφτανε, αν στο είχα πει...

χωρίς πολύ αγγούρι γιατί θα νερουλιάσει

είναι 'σατζίκι', 'ζατζίκι' για 'τζατζίκι' ;

Τετάρτη, Σεπτεμβρίου 2

κρυφά χαμόγελα στη σκέψη σου














'έλα ρε Μαίρη, μη μασάς...βουρ βουρ λέμεεεεεε'


θα μου λείψεις Κουτς
της λείπεις
θα τους λείψεις
θα μου λείψεις
θα μου λείψεις
μου λείπεις

άκουσον-άκουσον σου λέω και...
σε χαιρετώ