Tre Sorelle

Οι τρεις οι αδελφές ζούσαν σε μία γοτθική έπαυλη στο Prcanj. η μοίρα το'χε να ερωτευτούν τον ίδιο άντρα. έναν άντρα καπετάνιο. όταν ανακάλυψαν ότι και οι τρεις έτρεφαν αισθήματα για τον ίδιο άντρα αποφάσισαν να παραμείνουν πιστές στην αγάπη τους ζώντας η καθεμία τη δική της ξεχωριστή μοναχική ζωή. η καθεμία στο παράθυρό της έβλεπε τη θάλασσα και περίμενε τον γυρισμό του έρωτα. και τα χρόνια περνούσαν. ο καπετάνιος δεν γυρνούσε και ο θάνατος πλησίασε. όταν πέθανε η πρώτη αδερφή οι άλλες έχτισαν το παράθυρο της και τώρα μόνο τα δικά τους μέναν ανοιχτά. ο καπετάνιος δεν γυρνούσε. τα χρόνια περνούσαν. πεθαίνωντας και η δεύτερη αδερφή η τρίτη έχτισε και το δεύτερο παράθυρο. έμεινε μόνη να κοιτάζει τη θάλασσα και να περιμένει. ο καπετάνιος δεν γυρνούσε. η τελευταία αδερφή πέθανε. ο καπεράνιος δεν γύρισε ποτέ.
το τρίτο παράθυρο έμεινε ανοιχτό.

(Kotor, Montenegro)

ποιος αγαπάει τη μάζα;

κανείς. ειδικά άμα ρωτήσεις κάποιον από αυτούς που την αποτελούν.

από μόνη της η λέξη έχει αποκτήσει αρνητική χροιά.

βάσει των πιθανοτήτων λίγο δύσκολο να μην έχουμε υπάρξει τη μία ή 

την άλλη δεδομένη στιγμή μέρος μιας μάζας, ηθελημένα ή μη.

μάζα από μάζα διαφέρει βεβαίως βεβαίως.

υπάρχουν μάζες όπως οι φίλαθλοι μίας ομάδας ή 

οι συμμετέχοντες σε μία πορεία που ενώνονται για 

ένα κοινό σκοπό - πολλές φορές με τις μύριες όσες ατομικές ερμηνείες του 

από τις μονάδες της μάζας. 

υπάρχουν και οι μάζες όμως όπου ο σκοπός είναι μεν κοινός, 

μα καθόλου καθόλου συλλογικός. 

και ερχόμαστε στο προκείμενο.

μία τετοια ρημάδα μάζα 

χωρίς ίχνος συλλογικού σκοπού,

είναι αυτή του μετρό ή αλλιώς 

'μετρόμαζα' (μ-ε  Τ-ρ-ό-μ-α-ζ-α, ιφ γιου νοου γουατ αι μιν!).

είναι όμοια με τον γιγαντιαίο μουσακά που επιτίθεται στην αθήνα 

μία ωραία και αποφράδα πρωΐα στην σουρεάλ ταινία του πάνου κούτρα.

με τη διαφορά πως η μετρόμαζα επιτίθεται κάθε ωραία πρωΐα στην αθήνα

μετατρέποντας την σε αποφράδα! 

σουφρωμένα τσατισμένα πρησμένα μιλούνια ξεχύνομαστε στον ήλιο. 

στοίχημα πως πάς ευφευρεθείς δείκτης εντροπίας θα χτυπούσε κόκκινα 

γύρω από τις μετροεξόδους. 

σκηνές αρχαίου κάλλους.

απότομες και απροειδοποίητες αλλαγές κατεύθυνσης 

με βασικό στόχο πάντα τον απέναντι που έρχεται σταθερά από μακριά. 

ποιος είναι δηλαδή αυτός που περπατάει σε ευθεία

ενώ όλοι κάνουμε τρεις χιλιάδες ζικ-ζακ τουλάχιστον 

για μία απόσταση 10 μέτρων;

ωσάν σπερματοζωάρια σε μπουκαλάκι-δείγμα δωρεάν (μη μπερδεύεστε - δεν έχει κυκλοφορήσει ακόμα!)

και να φανταστείς τόση αγωνία για να πάμε στη δουλειά ή έστω 

για να πιούμε τον πρώτο μας καφέ στη δουλειά.

λοιπόν...σε τούτον όλον τον χαμό μας ξεφεύγει κάτι. 

το χρωματιστό χάρτινο εισητήριο που κρατάμε μέχρι να βγούμε στον ήλιο 

με την ημερομηνία και την ώρα που μόλις μας προσπέρασε.

είναι απλό.

δεδομένου ότι βγαίνεις νηφάλιος από το τραίνο, που σημαίνει 

ότι δεν έχεις βριστεί με τον παππού που σε κόλλησε από πίσω, 

την κατίνα που επιμένει να θέλει να μιλήσει στο κινητό 50 μέτρα κάτω από τη γη 

και τον ανεκδιήγητο που κάθεται μπάστακας μπροστά στην πόρτα με τους ακλόνητους μυς 

σε περίπτωση που θες να κατέβεις, 

ανεβαίνεις τις σκαλίτσες κρατώντας το χαρτάκι σου στο χέρι.

κατόπιν το προτείνεις με χάρη στον πρώτο κόκκο της μετρόμαζας που συναντάς 

-όχι σαν κάφρος, με χάρη!- 

αφού έπλυνες το πρωί τα δόντια σου, 

ρίξε και ένα χαμόγελο της κρεστ βρε αδερφέ.

και θα δεις το αποτέλεσμα.

ουφ!πολύ γκρίνια για ακρίβεια έχει πέσει 

κι εμείς ακόμα να μοιραστούμε το κόστος της μεταφοράς του ζαρωμένου σώματός μας!

πότε τελειώνουν τα τούνελ;

οι δύο φοίνικες ήταν τυχαίοι;

μαζί με τα ασημένια και τα χιονισμένα 

μαζί με το όνομά σου

ήταν και δύο φοίνικες

ήταν οι δικοί μας (;)

έβρεξε πολύ χθες βράδυ

κατέβαζαν τα λούκια το νερό με δύναμη

ξύπνησα

εσύ με έχεις στα ζεστά 

κι εγώ σ'αφήνω εκεί 

να βρέχεσαι 

και να κρυώνεις

τώρα

πες μου τι να κάνω

ένα πτώμα, μα τι πτώμα!

παίγνιον φθινοπωρινόν - δώρον του Πρά-ακ
και τα ρουλς εδώ

Όπως η παλλόμενη καρδιά μια δημόσια εκδήλωση χάνεται η Ερμού αναρχικούς από στημένα κανάλια Κράμερ εναντίον Κράμερ για να πνίξουμε Έναν σύντροφο που λίγο πριν μπει να κλανω πομολα ΣΤΙΣ ΙΔΙΕΣ ΦΥΛΑΚΕΣ έπιασε κορυφή στη βαθμολογία ο άντρας περπατάει σταθερά εμπρός μην διαμαρτύρεται ο trashman και σου φέρω ολόκληρες βαλίτσες Ο Φώντας άρχισε να τον φωνάζει. ψιθυρίζει. «Κάντο» της απαντάει μάλλον για να πηδήξεις “αγρίαν χαράν” του Παπαδιαμάντη τον υποδεχόταν πάλι γαβγίζοντας Είχε μεγάλη όρεξη και έτσι

γουίθ μάι τερν στο παίγνιον ζητώ τους
νυχτερίδα
το νησί με τους καθρέφτες
stinathina
kopoloso
αναριχώμενο φρικιό

δεν υπάρχουν θύματα

Το τοπίο ειδυλιακό

ένας ημιπρωτόγονος τόπος

ο άντρας περπατάει σταθερά εμπρός

η γυναίκα κατά πόδας

πίσω τους μία δύση

γυναίκα - θες να πάρω εγώ το νερό;

άντρας - δε θέλω τίποτα.

γυναίκα - μόνο αγάπη;

άντρας - τίιιιιιιιιι;

γυναίκα - μόνο αγάπη;

άντρας - τι μαλακίες λες ρε πούστη μου βραδυάτικα;;!!

γυναίκα - καλά. δεν ξαναμιλάω.

τα γόνατα σου κόβονται

μην αναπνέεις 

γιατί κι ο παράδεισος ακόμα είναι λίγος

...κι αυτοί ακόμα περπατούν

τρέλας ζεστής απόσταγμα

"να τρώς το ψαροκόκκαλο και να πετάς το ψάρι"

Ελύτης

full romance

When all the world seems far away/and just the two of us are left/
I’ll sing to you these words all through/the night we'll fly in peace and I’ll
and I’ll be air the air that makes me/wanna dive into your skin/
into your skin into the stars/into your breath and by your eyes
Into your skin, into the stars/into your breath and by your eyes….
Your pretty eyes I am divided/into fire and glass tonight
and when I whisper when I dance/and when I fall into your arms
it's not a kid it's not a man/it's just myself electric shock
is due to glances and to touches/underneath what seems to be
what seems to hold what seems to touch/what seems to breathe in a moment
and all these moments all the thrill/and all the light that you have brought
Oh God please make this moment last....
Into your skin, into the stars/into your breath and by your eyes….
And all this world, this magic world/that you have showed me is my light
of silence,tenderness,of glances/that contain so many needs
so many wishes, passion, love, desire/and silence is the sweetest thing on earth
and we are birds that fly away/and in our hugs I cannot say
your hand from my hand or your breath/from my breath let me be unsure
and ever I’m confused a sweet kiss/and a hug will make us birds
will give the world away/it's just ourselves that's left I’ll be desire
you'll be the passion we'll be two stars/in a spring more open sky
Into your skin, into the stars/into your breath and by your eyes….

στην κούρμπα του R

'amazing!!'
πολύ αγκάθι ο λόφος της Πνύκας, αλλά είναι ωραίο να είσαι κουκίδα σε γράμμα αυτών των λέξεων, έστω και πονεμένη
:-)


























ταυτόχρονα στις 12 Ιουλίου σε πολλές πόλεις κύκλοι και γράμματα και χρώματα πολλά ('dayofaction' το παρασύνθημα)
http://circleupnow.smugmug.com/gallery/5344545_ENFZm/1/326785690_pjbHE

απόλυτα καλοκαιρινό

καθόλου καλοκαιρινό

"INVISIBILITY is a rite of refuge in which urban citizens who fall or are thrown out of orbit find shelter.

To simply exist in a cocoon of grief or to be set adrift by irreplaceable loss, emotional disaster, unremitting pain or loneliness requires the protection of invisibility. It is a way to survive in vitro.

In the city this is easy; the individuals comprising the seamless mass of humanity flowing by are invisible to each other. The surrounding world is no more than a painted backdrop. ... "

(από την εισαγωγή στο 'mortal combat' από το συγκλονιστικό -κατά τη γνώμη μου- graphic novel 'Invisible People' του Will Eisner - και ελπίζω να μη με πιάσουν για αναπαραγωγή δημοσιευμένου κειμένου)

γκουρλώνω τα μάτια-τεντώνω τ'αυτιά!

κυρία πενηντάρα φτάνει στη στάση. κύριος πενηντάρης την φωνάζει από το απέναντι πεζοδρόμιο. η κυρία εύθυμα συνομιλεί μαζί του:

κος> τί γίνεσαι; όλα καλά;
κα> καλά, καλά. μία ώρα καθυστέρηση το τρένο. δεν έχουν φτιάξει ακόμα τις γραμμές...
κος> εδώ;
κα> έχω την κόρη μου εδώ...ε, συνταξιούχος είμαι...
κος> ωραία! χαιρετισμούς στον Γ.
κα> ναι, ευχαριστώ!

ο κύριος μπαίνει σε αυτοκίνητο. η κυρία ευθύς γραπώνει κινητό άπαξ και το αυτοκίνητο απομακρύνεται. καλεί άγνωστο (ή μάλλον άγνωστη):

κα> Ναί. Έλα. Έφτασα!
α.>...
κα> Τώρα.
α.>...
κα> Περιμένω μπροστά στο Όσκαρ. μία ώρα καθυστέρηση το τρένο.
α.>...
κα> Ναι το λεωφορείο περιμένω. να σου πω.(φωνή χαμηλωμένη συνωμοτική). είδα τον Π. έβγαινε από το ξενοδοχείο απέναντι.
α.>...
κα> ναι, ναι μαζί του. αυτή χαμήλωσε το κεφάλι.
α.>...
κα> αυτός μου μίλησε ναι. μπήκαν στο αυτοκίνητο μετά. καλά που δεν ήταν εδώ το λεωφορείο δε λες.
α.>...
κα> είδες? πού να το φανταζόταν!!
α.>...
κα> ναι! και ο Γ. με μία ακόμα. μμμ...
α.>...
κα> τώρα βέβαια...εμείς δεν ξέρουμε. μπορεί να είναι και ε π α γ γ ε λ μ α τ ι κ ό.
α.>...
κα> ε, δεν ξέρουμε εμείς. ναι. άντε σε αφήνω τώρα. θα τα πούμε σε λίγο. έλα.

(υπάρχει ένα σχέδιο του sempé όπου στο 1ο καρέ κυρία μεσόκοπη παρακολουθεί το δρόμο απέναντι.
στο 2ο καρέ ένα φοβερό ατύχημα γίνεται στη γωνία του δρόμου. αυτοκίνητο, ποδηλατης, φορτηγό μία μάζα.
στο 3ο καρέ ένα ζευγάρι πετάγεται από ένα κατάστημα να δει τι έγινε. κόσμος μαζεύεται. ο ποδηλάτης κείτεται τραυματισμένος. μεγάλη ζημιά.
στο 4ο καρέ η κυρία τρέχει και χτυπάει την πόρτα της γειτόνισσας αλαφιασμένη για να της προλάβει την είδηση...το συννεφάκι πάνω από το κεφάλι της κυρίας δεν περιέχει το ατύχημα αλλά...το ζευγαράκι!!! :-))

doooooon't panic...just heiraten Sie!

είσαι άνδρας νέος λέει, από την Τσεχία λέει (που.χου.)
και ψάχνεις λέει για δουλειά
και τρέχεις δεξιά-αριστερά
είναι δύσκολο
παραμελείς την κοινωνική σου ζωή
σε έχουν χάσει οι φίλοι
σε έχει αφήσει η γκόμενα - και τι να προσφέρει λέει ένας άνεργος σε μία γυναίκα
μα με τα πολλά βρίσκεις
η δουλειά είναι στο βερολίνο και η εταιρεία είναι ιρανική
είσαι τυχερός λέει
σηκώνεσαι ένα πρωί και με ανακούφιση κάνεις 'φιούυυυυυυυυ!'
βρίσκεις σιγά-σιγά το ρυθμό σου
είσαι εργαζόμενος
είσαι στέλεχος λέει
έχεις να πληρώσεις και το νοίκι λέει και έχεις γλιτώσει 'εύηχο' γερμανικό βρισίδι από την εύρωστη σπιτονοικοκυρά σου
μπορείς να διασκεδάσεις να φλερτάρεις να αναπνεύσεις

και τότε λαμβάνεις το γράμμα...NTOΪΝΓΚ!
κι ο θεός παίζει μαζί σου...(ποιανού θεός όμως;)

'I am employed in Iranian company in Berlin and they told me to get married or they fire me. I am not Muslim I come from Czech republic. I have one month to get married although i have no girlfriend. What am I to do? Please help help.'
Zdenek Smetanka, Berlin

(εικόνα από την ταινία Persepolis)

- μάστορααα...πιάσε μία απ'όλα!!!!

μισή μερίδα, πίτα, γύρω απ'το φουστάνι του γυρίζει και τρεκλίζει, γυρίζει

κι όμως...

ο δρόμος μύριζε λιμάνι και το ταξί κιτρινίλα και το νοσοκομείο γλάρους και το μετρό...μαργαρίνη

το κουλόγραφο

αχ...πως μ'αρέσει που το ζερβό μου χέρι εκτός απ'το να κρατάει το ποντίκι μπορεί και να ορνιθοσκαλίζει με μολύβια αγαπημένα...merci Kat ;-)))

ας δώσουν σημεία και όσοι σκοντάψουν από δω για το
ΙδιογράφΩς

δεν ξέφυγε ακόμα

βαρέθηκε το δαχτυλίδι. με μεθοδικές κινήσεις, αθόρυβα και λίγο ύπουλα απομακρύνθηκε από το μικρό το δάχτυλο. για να μην τραβήξει τα βλέμματα κινήθηκε αργά πάνω από τη μπλε πάνινη τσάντα, πήδησε με ένα απαλό χοπ! στο εμπριμέ ύφασμα και με το ασημένιο αίμα του να σφυροκοπά διαγράφωντας αμυδρούς κύκλους πια, προχώρησε στο ανάγλυφο του καναπέ.
έπρεπε να πάει τοίχο-τοίχο.
το βλέμμα το πιάνει. έχει κοκκαλώσει από τρόμο. τώρα πού να πάει για να ξεφύγει; τι να κάνει;
τα λάθη πληρώνονται μικρό. γύρνα πίσω και φρόντισε την επόμενη φορά.
τοίχο-τοίχο.

πώς και γιατί;

η συνάντηση με το κούφωμα της πόρτας ήταν σφοδρή.
η πόρτα ακόμα γελάει.
και το φούσκωμα σαν γεννετική παραμόρφωση.

στα φώτα στα φώτα

σήμερα στο μαγεμένο δάσος έχει φώτα μπλε, κινητά αγάλματα, ευλίγιστους κλόουν, ριγέ πεταλούδες με καλοσχηματισμένες γάμπες, αφρίζουσες συνειδήσεις ενός δημιουργού, όλα μία γύρα.
οι κλωστές της αύρα της μπλέκουν τις μελλοντικές της αναμνήσεις, τις μαζέυει ανάκατα και τις φυσά απ' το μπαλκόνι.
κατεβαίνει στο δάσος.
παίρνει το γνώριμο μονοπάτι του μπαντ-τάϊμινγκ και ελπίζει πως και αυτή τη φορά θα τη βγάλει καθαρή.
μουδιάζουν οι καρό πατούσες της όσο πλησιάζει.
μικροί σβώλοι φωνής χτυπιούνται από το στομάχι και πάνω.
είχε μία λογική-μεταξωτό φουστάνι και τίποτα από μέσα. την έχει στείλει για μπαντάρισμα στη ράφτρα, πάει καιρός.

'- διαολεμένες ρουφήχτρες αυτά τα φώτα!'.

δε βιάζεται και δεν αντέχει να περιμένει.
περίεργο να μη σκαλώσει ούτε σε ένα διαφημισμένο πισωγύρισμα.
έχει βγει το κόκκινο απ' το στήθος πια και είναι στον μικρό χρυσό δίσκο της προσφοράς στο αριστερό της χέρι.
με αόρατες κινήσεις μπαίνει στη γιορτή.
είναι μαζί εκεί μαζί της και την ψάχνει.
το σκοτάδι στο δάσος δεν είναι εκπληξη ούτε και μοιραίο.
είναι μόνο μαγικό. όπως ο τρόπος που την αγκαλιάζει και την αφήνει μαζί. όλα την ίδια ακριβώς στιγμή. δε γίνονται ποτέ με τη σειρά.
φέρνει το δίσκο στο δεξί χέρι τώρα και αφουγκράζεται το τρόπο που χρησιμοποιεί αυτός τον αέρα που αφήνει πίσω της.
πάλι δεν πρόλαβε να δει το χρώμα. κι αυτό μένει πίσω. βρίσκει και κάθεται κάπου.
στη γιορτή βρέχει, γίνεται σεισμός και κάποιοι χάνονται μέσα σε άλλους.
το δάσος τον σφιχταγγαλιάζει και αυτή πριν τα μεσάνυχτα πρέπει να φύγει.
κι όταν τελειώνει, το κουτί της συλλογής είναι ακόμα ανοιχτό και το κόκκινο χορεύει τρελά πάνω στο δίσκο.
αυτά που της δίνει, ακατέργαστα και καίνε.
θα την κρατήσουν όμως ντυμένη λίγο ακόμα...
μα λέτε να τη βγάλει καθαρή;

(συμληρωματικά αδιέξοδα στην 'τριλογία του έρωτος' της cosmopolis)

καρότο-μάτζικ

είσαι ένα μικρό κακόμοιρο κουνελάκι
ακόμα κι αν το καρότο πέσει στο στόμα σου δε θα το πιστέψεις
πολλά καρότα σου έχουν τάξει;
είναι αυτό αληθινό;

πέτρινες ματιές στον κόσμο

'Das Rad' - Chris Stenner/Arvid Uibel/Heidi Wittlinger
(μπαγιάτικο μεν, φρεσκότατο δε!)

τενεκές

- πως στο καλό θα ανοίξω τρύπες στον τενεκέ;
- βρε, ταγκαλάκι! τι θα κάνεις πάλι παιδί τρελό;
- θέλω να μεταφυτεύσω ένα φυτό που δεν ξέρω πώς το λένε!
- παιδί μου, πάρε μια γλάστρα. φτωχό! θα σου κάνω δώρο μια γλάστρα!
- τώρα πήρα και το χώμα. και θα μου σαπίσει μέσα στις σακούλες. είναι δύσκολο να το τρυπήσω;
- όχι, αλλά θα πρέπει να πάρεις μικρό τρυπανάκι σε χαμηλές στροφές. αυτό που έχεις δεν κάνει. άμα θα'ρθεις θα σου δώσω εγώ ένα. πότε θα'ρθεις;
- εμ...δεν ξέρω ακόμα. καλά. θα το αφήσω τότε να μου δώσεις.

το καλύτερο δώρο που μου έκανες ήταν ένα τρυπάνι. τώρα τα λέω σωστά όμως;

στιγμιότυπα της νύχτας

είναι ένας διαγωνισμός φωτογραφίας με θέμα τη νύχτα της πόλης και τους ανθρώπους της.

περπατάς ζωηρά στην κατηφόρα της μαυρομιχάλη. φρέσκο μαλλί, ανάλαφρη φούστα, κόκκινη τρέντυ δικτυωτή κάλτσα. λίγο πριν τη σόλωνος, σ'ένα δημόσιο κτήριο. στα σκαλοπάτια του. γυναίκα κάθεται. ψηλές κόκκινες μπότες πλατφόρμα. μαύρο μίνι. μαύρο 'τρέντυ' δικτυωτό καλσόν. σπρώχνει τα δάκρυα στις άκρες της μάσκαρας. δεν περπατάς ζωηρά άλλο.

έπειτα κάνεις βόλτα να μυρίσεις. μπροστά στο κινκι μιλούνια οι χτενισμένοι. πολλά και τα ποτήρια τους. καφέ σκύλος παραπατάει ζαλισμένος. κάνει μπρος, χτυπάει. κάνει πίσω, κόσμος. κάνει στροφή γύρω από τον ευατό του. κουλουριάζεται και κλείνει τα μάτια στη θέση χτενισμένου που έχει πάει τουαλέτα. αναρωτιέσαι που θα σταθεί άμα γυρίσει.

νυστάζεις στη λεωφόρο. ένα ταξί χάσκει ανοιχτό ταπεινομένο. ταξιτζής εξηντάρης. φαλάκρα κοιλίτσα και ριγέ μπλουζάκι. μόλις έχει αλλάξει λάστιχο και απλώνει τα χέρια στο καπό να σταθεί λιγάκι.

έφτασες. ανοιχτά παράθυρα περνάνε έξω από την πόρτα σου με ξύλινα σπαθιά και '...είσαι όμορφη' θυμούνται.

(θα τον κερδίζαμε το διαγωνισμό...να μην έχουμε μια φωτογραφική!να πάρει!)

τι είναι θέατρο;

ένα κομμάτι ζωής συμπηκνωμένης που το βλέπεις να εκτιλύσσεται μπροστά σου. το σώμα που δίνει το χώρο του, το χρόνο του, την ιδιωτικότητα του μπροστά σου.

εσύ δε συμμετέχεις(;). αλλά το βιώνεις. και το δικό σου σώμα είναι εκεί. το μυρίζεις. το βλέπεις να κοκκινίζει. να μαυρίζει. να γίνεται μπλε. τις ολοστρόγγυλες στάλες του ιδρώτα να πέφτουν στα ρούχα. στο σκηνικό. στο πάτωμα. τα δάχτυλά που άλλωτε ακολουθούν και άλλωτε προδίδουν. το βλέμμα που καθηλώνεται σε κάτι ή κάποιον. σπίθες ολόγυρα καμιά φορά. δεν είναι μακιγιάζ. δεν είναι χορός και τραγούδι. δεν είναι περούκα. μόνο η έκφραση. μάσκες. αυτό είναι, ναι! η έκφραση. πάνω κάτω τα φρύδια. τα μάτια. τα χείλια. τα χέρια. το στομάχι. οι μυς και οι ζάρες. είναι το δέρμα κάτω από τους προβολείς. διάφανο. κάποιοι πίδακες σάλιου όταν μιλούν. πάνω κάτω η φωνή. λάθη που δε μπορούν να διορθώσουν. σαρδάμ. ρυθμός. ρυθμός. πρόβες ατέλειωτες τις νύχτες. γέλιο. οι αγωνίες και οι φόβοι. είναι τα κοστούμια. τα κατάσαρκα μπλουζάκια. τα ξυπόλητα πόδια. οι ψεύτικες πόρτες. τα ψεύτικα σπίτια. τα αληθινά μαχαίρια. οι σκιές. οι αντανακλάσεις. είναι το φως που διαχέεται και κάνει τη σκόνη φανερή. τη γύμνια απόκοσμη.είναι όσο πιο κοντά τόσο πιο μέσα. είναι αυτοί που ξέρουν το καλό και σε κοιτάν ίσια στα μάτια. εσένα του τέταρτου τοίχου. είναι οι άλλοι που δεν έχουν ιδέα και στο εγώ τους μικραίνουν και διαλύονται. κοιτούν το άπειρο. είναι δυό κουφές κυρίες που μιλάνε δυνατά και κάνουν αυτόματη κριτική -πώς λέμε αυτόματη μετάφραση- την ώρα ακριβώς της δράσης και σε συφιλιάζουν. μία κυρία που προσπαθεί να πάρει κάτι από την τσάντα με όσο το δυνατόν πιο αθόρυβες κινήσεις μέχρι που διαποιστώνει πως της έχει κολλήσει το φερμουάρ. ευτυχώς δεν είναι ποπ-κορν και πατατάκι να συγκεντρώνεσαι επί ώρα στο κομμάτι που σφηνώθηκε στο δόντι σου. είναι που ψάχνεις το θέατρο σε όλα τα απίθανα μέρη της πόλης. είναι που θες να σχολιάσεις και δεν είναι σωστό. είναι που είσαι άρρωστος και κρατάς την αναπνοή σου για να μη βήξεις. είναι τα φουαγιέ και η μυθιστορηματική τους αύρα. είναι που μουδιάζουν τα χέρια.

είναι όλες οι ατέλειες. είναι οι ιστορίες από πίσω.

(φώτο: από την παράσταση Penetrator γιατί σε αυτήν σκέφτηκα λίγο ακόμα τι είναι θέατρο)

reverse universe

μα πώς έφυγε; πού στο καλό το'χεις βάλει; να γυρίσεις πίσω γρήγορα! να κάνεις τα ίδια βήματα. γιατί δεν προσέχεις περισσότερο; να πάς εκεί ακριβώς που ήσουν και να το ψάξεις. πρέπει να το προσπαθήσεις αν και μπορεί να έπεσε οπουδήποτε και οποτεδήποτε. πώς να ξέρεις. αν δεν προσέχεις. μήπως το είδατε; είναι από τα ακριβά σου. αντικείμενο οικείο. σαν το ασημένιο ποδήλατο που αγόρασες με ένα φίλο και έχασες ένα χρόνο πριν. ακόμα το θυμάσαι. σαν κάτι που έσπασε ενώ δεν έπρεπε. και θες όλα να γίνουν όπως ήταν πριν από την απροσεξία. γιατί να βάλεις τόση δύναμη. να γίνουν όπως πριν από την 'άτυχη' στιγμή. δεν είσαι συνετός. δεν είναι πια αρτιμελή τα αντικείμενα. κάποια δεν υπάρχουν καν. τα έφερες στις εικόνες σου, τα έχασες και τώρα δε σε ενδιαφέρει. αυτή η αίσθηση. να μην είχε γίνει. αν πρόσεχα λίγο περισσότερο δε θα είχε γίνει. θα είχα γλιτώσει τις φασαρίες. και έπειτα...τι τύχη φορές-φορές. το βλέπεις μπρος σου. όπως σήμερα τη λιβελούλα την αλανιάρα που σου τραβάει όλα σου τα ρούχα.

να είχε κλείσει κανονικά το παράθυρο. να μην έφευγε το μεταλλικό του εξάρτημα. να μην πεταγόταν στη σκεπή. που δεν το φτάνεις. να μη νευρίαζες. να μην έριχνες το φαράσι από την τρύπα. να μην έσπαγε. έχεις μια άψογη ιστορία να μου πεις και να γελάσω με το μισό μου δόντι. και θα'θελα να ήμουν εκεί για να μπορώ να τη λέω κι εγώ. διάολε!

(φωτο.: τοιχογραφία στην ΞΕΣΤΗ 3, στο Ακρωτήρι της Θήρας/http://zervonikolakis.lastros.net/livelula.html)

"σκατολογικό!"

'ΚΙ Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΞΑΝΑΡΘΕ ΣΤΟ ΠΑΝΗΓΥΡΙ, ΑΥΤΗ ΠΟΥ ΑΚΟΥΜΕ ΑΠΟ
τότε που θυμόμαστε τον ευατό μας, απ'τον καιρό που
'μασταν μικροί, αυτή που δε σταματάει ποτέ, εδώ κι εκεί,
στις κόγχες της πόλης, στις μικρές γωνιές της εξοχής, παντού
όπου οι φτωχοί πάνε να καθίσουν στο τέλος της βδομάδας για
να μάθουν τι έχουν απογίνει. Παράδεισος! τους λένε. Κι έπει-
τα τους παίζουν μουσική, πότε εδώ, πότε εκεί, απ'τη μια επο-
χή στην άλλη, κι η μουσική καβουρδίζει, αλέθει όλα όσα κάναν
τους πλούσιους να χορεύουν την περασμένη χρονιά. Είναι η
μηχανική μουσική που πέφτει απ'τα ξύλινα αλογάκια, απ'τ'
αυτοκίνητα που δεν είναι αυτοκίνητα, απ'τα ρώσικα βουνά
που δεν είναι διόλου ρώσικα, απ'το ρίνγκ του παλαιστή που
δεν είναι μπρατσωμένος και δεν έρχεται από τη Μασσαλία, απ'
τη γυναίκα που δεν έχει γένια, απ'τον μάγο που'ναι κερατάς,
απ'τη λατέρνα που δεν είναι χρυσή, πίσω απ'το σκοπευτήριο
που τ'αυγά του είναι άδεια. Είναι πανηγύρι για να ξεγελάς
τους ανθρώπους του τέλους της βδομάδας.'

η μουσική απ'τα αλογάκια! θρίλερ κανονικό!

('σκατολογικό!' είναι ένας από τους πολλούς χαρακτηρισμούς του βιβλίου που υπάρχουν στο πισώφυλλο της ελληνικής έκδοσης από τις εκδόσεις ΕΣΤΙΑ)

διχασμένη κυριακή

σπίτι ψηλοτάβανο, άδειο και άσπρο βαμμένο θαρρώ
καθρέφτης μεγάλος κλασσικός με χρυσή περίτεχνη κορνίζα
το γέλιο σου αναιδές, κοροϊδευτικό
τα μάτια σου σπιθιρίζουνε καθαρή ευχαρίστηση
ξέρεις ότι προκαλείς τρόμο άμετρο και στέκεσαι σε απόσταση για να παίρνεις τις αναπνοές που σου αναλογούν και πολύ περισσότερες
δε μπορείς να σου ξεφύγεις
με μάτια ταψιά σε ξορκίζεις από τον χώρο
να φύγεις να φύγεις
δεν έχεις υπάρξει ποτέ δεύτερη
είσαι εκεί αγκαλιά με το γέλιο σου και πυκνώνεις τον αέρα
λόγια αόρατα περιπαιχτικά σκαλίζουνε το στέρνο
έτοιμη να σε αγγίξεις για να διαλυθείς
δε μπορεί να σε βλέπεις διπλή
δε μπορεί!!!!!!

- ρε τι παθαίνει ο άνθρωπος όταν κοιμάται σε καναπέ που σπάει στη μέση και το σώμα του δε χωράει ούτε από τη μία ούτε από την άλλη πλευρά (εκτός από λουμπάνγκο βεβαίως βεβαίως) -

randomies

με αφορμή κάποιο πυρετικό παραλήρημα της νυχτερίδας ;-)

Τίτλος μπάντας:
3rd Maine Volunteer Infantry Regiment

Τίτλος άλμπουμ:
Broiler
('A broiler is a chicken slaughtered for meat while it is still young and tender' - πετυχημένο σε σχέση και με το τίτλο της μπάντας!)

Άσματα:
1. To Never Love Again
2. Teasing
3. By the Way
4. Conservative Business Relations
5. Arkansas Valley Electric Cooperative
6. Massachusetts Route 112
7. Patty Sonnekson
8. Mahendra Suri
9. List of OS/2 games
10.Jeffrey Tate
11.Sauber C15

πολύ αμερικανιά μου βγήκε το αλμπουμ τούτο τελικά!! την άλλη φορά θα βασιστώ σε ευρωπαϊκή βάση δεδομένων!

για παραγωγή άλμπουμ αυτοί είναι οι κανόνες:
1. Μπαίνεις στο wikipedia.
2. Αναζητάς την επιλογή “random article” (πάνω αριστερά). Πατάς μια φορά. Το λήμμα που θα βγει είναι το όνομα της μπάντας σου.
3. Πατάς άλλη μια φορά το “random article”. Το λήμμα που θα βγει είναι ο τίτλος του άλμπουμ της μπάντας σου.
4. Πατάς “random article” άλλες έντεκα φορές. Τα λήμματα που θα βγουν είναι το track list του άλμπουμ.
5. βρες κι άλλους καμμένους να κάνουν το ίδιο (χοχο)

έλα να παίζουμε για να γυρίζει ο κόσμος!

Advice to live by /dance the funky chicken

στο 'νησί με τους καθρέφτες' το συνάντησα που λες
κι είχα χρόνο να τ'ακούσω το πεθύμισα για δες
το καθρέφτισα εδώ πέρα για να'βρει λίγο φως
να τ'ακούσουμε και άλλοι μπας και πάψει ο οδυρμός
ε κι αν κλάψουμε και λίγο εγώ μας συγχωρώ...:-)

ραβδί για μαστιγώματα;

και έπρεπε να είναι σοβαροί όταν το γυρίζανε αυτό το κλιπ.
ευτυχώς που φοράν τις μάσκες δηλαδή!
ακόμα μια φορά...'Bat for Lashes - Whats a Girl To Do'

φτιάξε εικόνα #1

εκείκο, μοναχικό ταξίδι. με φως πολύ, μια αλμύρα, μαλλιά στον αέρα και τόνους σιωπή. όπως κάθε φορά σιωπή. σα να αγναντεύεις έναν πίνακα, με φρέσκα τα χρώματα και τις μυρωδιές του. μα πίνακα. ασάλευτο. αρπάζεσαι να δέσεις το σβώλο αυτό της μνήμης σου. κουράστηκες από το μύθο. γυρνάς πίσω τώρα. μετράς σε ένα κατάστρωμα. μετράς το χώρο που πιάνεις. αιωρείσαι πάνω απ΄το φουγάρο, ρουφάς τον μαύρο αέρα, κοιτάς κάτω τους μακρινούς.

εκείνη, παιδί ξανθό. γαλανό παιχνιδιάρικο ιταλικό χάδι. δύο νέοι την κοιτούν. την προσέχουν. το χαμόγελό της έρχεται και κολλά στο μούτρο σου. σε ισοπεδώνει. απλώνει το χέρι να ακούσετε μαζί. περιέργεια διάφανη. περιέργεια δική σου. δυνατή όσο το κύμα. λάμπει και πλημμυρίζεις. έχει πιαστεί από τα μάτια σου και μοιράζεται το μυστικό σου. μόνο αυτή κι εσύ στο μυστικό αυτό και μόνο για τώρα. ανησυχούν άραγε οι δύο νέοι;

κι αν το θυμάται; αν το θυμάται έδεσες το σβώλο σου στο χρόνο με έναν μακρινό.

σε πόσα λεπτά παγώνει αξιοπρεπώς μια μπύρα στην κατάψυξη

να'σουνα λέει μηχανικός-σαΐνι, να σου χαλάει το αυτοκίνητο στη μέση της εθνικής κι εσύ -άαανετος- να ανοίγεις το καπό και να μην έχεις ανάγκη κανέναν. να παθαίνεις λάστιχο και να μη χρειάζεται να έχεις περάσει από σεμινάριο crisis handling για να το αντιμετωπίσεις. να ξέρεις πώς λειτουργεί ο φούρνος σου, να μη νομίζεις πως γυρνώντας το διακόπτη σους διακόσιους θα ζεσταθεί πιο γρήγορα. το ψυγείο σου, να μη νομίζεις πως αγοράζοντας το πιο φτηνό κάνεις οικονομία. και πάνω απ'όλα...να ξέρεις ότι το κλιματιστικό σου μπορεί να φέρει ΚΑΙ ζεστό αέρα -άμα λάχει, για να μην το δαγκώνεις χειμωνιάτικα που οι ρυθμιστές της κεντρικής σου θέρμανσης βάρεσαν διάλυση. να αλλάζεις τις πρίζες και τα ντουΐ στο σπίτι χωρίς να ξεροσταλιάζεις περιμένοντας τον ειδικό που μάλλον στραβά θα στα βιδώσει και το ξέρεις. να φτιάχνεις τα διαολοπάντζουρα σε χρόνο dt χωρίς να τα'χεις πρώτα ανάποδα τοποθετήσει. να μην τρίζουν οι πολυθρόνες-κρεβάτι του ικέα που συναρμολογείς. να ξέρεις ότι τα πλαστικά κάνουν κακό μεγάλο. να υπολογίζεις με ακρίβεια τους χρόνους μετακίνησης σου στην πόλη, συγκλίνοντας κάθε φορά στη λύση του πολυπαραμετρικού αυτού προβλήματος. μαζί με τις τεχνικές σου γνώσεις να'χες λέει και λίγα μπράτσα να αλλάζεις καμιά βρύση, να μανουβράρεις κάνα πληντύριο, λίγη ευλυγισία να ανεβαίνεις στο πατάρι χωρίς σκάλα, χρυσέ μου.
καλή η εξιδείκευση και το high-tech -δε λέω- αλλά τι σόι μηχανικός είσαι εσύ...ε; και τι δουλειά είπαμε κάνεις ακριβώς;;;;

CPU to fix too cold beer :-)

(photo from ckaroli's photstreaming on flickr)

μένει εκεί και όχι αλλού

το βλέμμα, το μικρόφωνο, το βλέμμα του στο πάτωμα.

ηρεμία στη φωνή.
μια ταινία αγάπης/μίσους για την πόλη του.
υπέροχα σαρκαστικός. υπέροχα ταπεινός.

υπέροχα καλλιτέχνης των ανθρώπων.

Tehran Has No More Pomegranates!
35mm. 68 mins. Color/B&W. Farsi With English Subtitles.

Tehran is a large village near the city of Rey, full of gardens and fruit trees. Its inhabitants live in anthill-like underground holes. The village’s several districts are constantly at war. Tehranis’ main occupations are theft and crime, though the king pretends they are subject to him. They grow excellent fruits, notably an excellent pomegranate, which is found only in Tehran.
- Asar-o-Lblab, 1241 A.D.

(από την ιστοσελίδα του Massoud Bakhshi που παρουσίασε την ταινία του στο 7ο ecocinema 23.02.2008 σε μας τους τυχερούς)

appearances can fool

τι δουλειά κάνουν οι 'φυσιογνωμιστές'; ερευνούν λέει τις φυσιογνωμίες και τα χαρακτηριστικά τους.είναι στα πλαίσια της παραφιλολογίας όλο αυτό;
μπαίνεις σε ένα κατάστημα -ειδικό κατάστημα- σε 'κόβει' ο πωλητής. σκέφτεται...'ο πελάτης είναι άσχετος'. δε σου έχει καν μιλήσει μέχρι τότε. του περιγράφεις τι θέλεις με τα 'δικά σου λόγια' όχι τα 'ειδικα' λόγια. ο πωλητής δυσανασχετεί, κάνει πως δεν καταλαβαίνει. αρχίζει και δείχνει εμφανώς πως δε θέλει να ασχοληθεί μαζί σου, ότι γνωρίζει πως δε θα αγοράσεις. ότι γι'αυτόν είσαι μία ακόμα αγγαρεία του απογεύματός του. φορτώνεις. σου περιγράφει όσο πιο σύντομα και ανούσια γίνεται το προϊόν που ζήτησες δείχνοντας σου πως δεν αξίζεις την ανάλυση του αφού δε θα την καταλάβαινες ούτως ή άλλως. του ζητάς να το πάρεις το κουτί του προϊόντος στα χέρια σου μπας και από τις οδηγίες καταλάβεις περισσότερα από τις αερολογίες που σου έχει φτύσει. κάθεται δίπλα σου με ένα διόλου αδιόρατο ειρωνικό χαμογελάκι. τον ρωτάς -έτσι για να μην τον βρίσεις- 'το έχετε δοκιμάσει το προϊόν; η ποιότητα των υπηρεσιών που προσφέρει είναι αποδεκτή για έναν μη επαγγελματία;'. σου απαντά το εξής όμορφο: 'ναι είναι καλό εφόσον βέβαια κάποιος ξέρει να το χρησιμοποιεί σωστά. άμα κάθεται και κοιτάει το προϊόν από μόνο του δε θα κάνει τίποτα'. το χαμόγελο του έχει γίνει πλατύ. κι εσύ συγκρατείσαι να μην το λούσεις με εξίσου 'όμορφα' λόγια. λες: 'ευχαριστώ. ενδιαφέρον. δεν το είχα ξαναδεί'. απαντά με το χαμόγελο εκεί 'τίποτα κοπελιά μου'. (:-ο) πάντα σε ανάλογες περιπτώσεις σκέφτεσαι αυτή τη θεωρία που σου έχει μείνει, ενός ανώτερου ανθρώπου που δεν επηρεάζεται από παρόμοιες καταστάσεις 'αν είχε περισσότερο μυαλό...πωλητής θα ήτανε;'
ένα από τα πράγματα που μαθαίνεις μεγαλώνοντας αν έχεις τα μάτια σου ανοιχτά (κι αν φυσικά δεν το έχεις εμπεδώσει σαν παιδί) είναι ότι δε μπορείς να ξέρεις τι κάνει ή τι έχει κάνει ένας άνθρωπος στη ζωή του. τις εμπειρίες του, τις ικανότητες του, την πρωτοτυπία του ή μη...δεν μπορείς να τα βάλεις σε φυσιογνωμικά καλούπια. μπορεί να είναι ρακένδυτος και να έχει ανέβει στην ψηλότερη κορυφή του κόσμου, μπορεί να είναι πλούσιας καταγωγής και να έχει περάσει χρόνια σε ένα μικρό χωριό της αφρικής. μπορεί να λούζει κεφάλια καλύτερα από τον οποιονδήποτε σε ένα μικρό κομμωτήριο στο βόλο και να υπήρξε μάνατζερ σε ξενοδοχειακές μονάδες της νέας υόρκης. μπορεί να μην έχει μαλλιά, να έχει μεγάλα αυτιά, γαμψή μύτη, να κουτσαίνει, να μπερδεύει τα λόγια του αλλά να έχει κάνει πραγματικότητα τα όνειρα του (μελό). μπορεί το προϊόν που εσύ πουλάς χρόνια αλλά δεν έχεις βγάλει από το κουτί η 'κοπελίτσα' που ρωτησε γι'αυτό να το χρησιμοποιεί μέσα σε μία ώρα καλύτερα από σένα. πραγματικά μπορείς να το ξέρεις;

και για χαλάρωση κάνε μια άσκηση. κοίτα τη φωτογραφία. αν δεν έβλεπες την ετικέτα με την τιμή...τι τιμή θα έβαζες σε αυτό το ασημένιο 'αριστούργημα';

αλλά αυτό είναι μία άααααλλη πονεμένη συζήτηση.

(αφιερωμένο στις στιγμές αυτοσυγκράτησης των νευριασμένων ανθρώπων και σε όλους τους πωλητές που γεύονται στιγμές εξουσίας)

IKEA CAR - ΜΟΝΟ 3000 EUROS!!!

ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΔΩΡΟ ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ!!

χιονισμένη Αλεξάνδρα

μικρά φασκιωμένα πιγκουϊνάκια σήμερα το πρωί οι αθηναίοι περπατούν στην παγωμένη λεωφόρο.

ρίχνουν ζεϊμπεκιές πολλές και προσφέρουν θέαμα απείρως ανώτερο από καθετί της πρωινής ζώνης.

σούπερ παντιές για σούπερ γιαγιάδες τα πεζοδρόμια.

όμορφα σημάδια στο άσπρο.

για να δω τα παγωμένα σας χαμόγελα!

ήταν καταπληκτικότερον του καταπληκτικού το πρωινό ετούτο!

παραπάτησα - φανταστικός μονόλογος #1000001

ξεκίνησα από τον

Ίμερος
Πόθος, σφοδρή επιθυμία, κυρίως ερωτική.
Στη μυθολογία ο Ίμερος ήταν σύντροφος του Έρωτα. Ο Ίμερος, ο Έρωτας και η Πειθώ αποτελούσαν τη συνοδεία της θεάς Αφροδίτης.
Η λέξη προέρχεται από το αρχαίο ίμερος < ιμείρω = ποθώ, επιθυμώ.

συνέχισα με την

Πειθώ
Η πειστικότητα, απαραίτητη στην ερωτική συγκατάθεση.
Στην ελληνική μυθολογία η Πειθώ ήταν στην ουσία όνομα της θεάς του έρωτα και γι' αυτό περιέχει την Αφροδίτη.
Ετυμ. < αρχ. πειθώ< πείθω.

κατέληξα στον

Αντέρως
Ο αδερφός του Έρωτα που τιμωρούσε αυστηρά όσους δεν ανταποκρίνονταν στο κάλεσμα του φτερωτού θεού, αλλά και ο μόνος που μπορούσε να ελέγξει το ερωτικό πάθος του.
Όσο συνέπαιζε με τον Αντέρωτα το σώμα του Έρωτα μεγάλωνε, ενώ έφθινε κάθε φορά που μάλωναν και τον αποχωριζόταν.

παραπάτησα

(με τη βοήθεια της άσπρης λέξης)

πραγματικός διάλογος #2

περιγραφή σκηνής:
λεωφορείο γραμμής παίρνει μαύρη κυρία από βαρβάκειο αγορά. η κυρία φορά πολλά χρυσά δαχτυλίδια, μιλά αγγλικά και τρεις λέξεις ελληνικά και προσπαθεί ευγενικά, με αγωνία αφέλεια και ορθάνοιχτα μάτια να μάθει πως μπορεί να φτάσει στα άνω πατήσια. μια δεύτερη κυρία της δίνει μπουρδουκλωμένες οδηγίες στα ελληνικά. μία τρίτη στα αγγλικά της προτείνει το τρόλεϋ. σαστισμένη η μαύρη κυρία πού να κατέβει και τι παίρνει στη συνέχεια ρωτά διστακτικά τον οδηγό. ο οδηγός νέος. σκέφτεται και της μιλά ελληνό-αγγλικά. προσπαθούν να βρουν την κοινή οδό επικοινωνίας και είναι ωραίοι.

τέταρτη κυρία στην πρώτη θέση πίσω από τον οδηγό:
- τι τον βασανίζει τον άνθρωπο τώρα!, σχολιάζοντας τη μαύρη κυρία με απέχθεια προσπαθεί να βρει σύμμαχο τη διπλανή της στο λεωφορείο (της οποίας προσπάθησε νωρίτερα να φάει τη θέση)
- και πώς θα το μάθει δηλαδή; (η πέμπτη κυρία ενοχλημένη)

η πέμπτη κυρία γυρνά και βλέπει μόνο γυναίκες στο λεωφορείο τούτο, έναν οδηγό και...μία κυρία.

σουρεάλ εικόνα #1002

περπατάς ώρα πολύ. ανεβαίνεις μια ωραία σκοτεινή ανηφόρα. έχεις κουραστεί λίγο μα τα μάτια δε χορταίνουν να ψάχνουν το γυαλιστερό στη βρωμιά (με ωμέγα). τα καταστήματα κλειστά μα ομιλίες και γέλια σε φτάνουν. σου γυρίζουν το κεφάλι για να δεις.
ένα γραφείο εκεί. ένα γραφείο 3x3, εκδόσεις Φ...κάτι...είναι σαν εικόνα που περνά από το παράθυρο αυτοκινήτου. εικόνα που δεν την περιμένεις και δε σταματάς για να γίνεις μέρος της. φίλοι μαζεμένοι γύρω από τραπέζι, σκοτάδι, κεράκια, γλυκό. κάποια χαρούμενα γενέθλια που το παιδί με το αστείο καπελάκι θα θυμάται. τους έπιασες. τους χαμογελάς πλατιά προσπερνώτας τους. να άνοιγες την πόρτα να τους ευχηθείς. αυτοί δε θα σ'έπαιρναν για παλαβό. οι φίλοι σε αυτό το στιγμιότυπο θα σε καλωσόριζαν.

mapsofwar

www.mapsofwar.com

χριστόβολος

καμιά φορά για να πάθεις πολιτισμικό σοκ χρειάζεται να ταξιδέψεις σε μια άλλη χώρα. καμιά φορά για να καταλάβεις τι πραγματικά επικρατεί στην πόλη που ζεις σου παίρνει καιρό. καμιά φορά για να καταλάβεις τις αντιλήψεις των ανθρώπων που ζουν στον ίδιο χώρο με εσένα χρειάζονται χρόνια. καμιά φορά αρκεί ένα πάρτυ. ένα πάρτυ σε μια αυλή στο Βόλο, ένα πάρτυ που σε κούρασε και το άφησες, που συνέχισες για λίγο να το παρακολουθείς από το μπαλκόνι απέναντι με απορία. ένα πάρτυ σε μια αυλή με πέντε-έξι νεαρούς σε ευθυμία, να κάνουν κύκλο, με τα χέρια του ενός στους ώμους του άλλου να χορεύουν και να τραγουδούν...τον ύμνο της Ν.Δημοκρατίας. κι όταν έρχονται οι μπάτσοι να τους φωνάζουν 'αδέρφια ελάτε στη γιορτή μας'.τι κι αν δεν τους έδωσες ποτέ σημασία ή αξία...τι κι αν καθόσουν να λογομαχείς μέχρι τις δυο το πρωί στο τσιπουράδικο που έκλεισε και αναποδογύρισε καρέκλες για την υποκρισία της εκκλησίας, για τις πολύτιμες καμπάνες των προσφύγων που έλιωναν οι τραγόπαπες για να εξαργυρώνουν στην πλάτη του πόνου...αυτοί υπάρχουν εκεί και μιλούν στην τηλεόραση για τον πολυαγαπημένο τους Χριστόδουλο, μπροστά από το τζάκι τους, έχοντας δίπλα τους μια γυναίκα να κουνάει πιστά το κεφάλι. όλοι οι αντωνάκηδες της χώρας αυτής σίγουρα πιστεύουν πως ο πολυαγαπημένος τους Χριστόδουλος και οι ομοίοι του σαγηνεύτηκαν από το μότο 'Ελλάς-Ελλήνων-Χριστιανών' και αναπόφευκτα απέκτησαν μια 'ελαφρά απόκλιση προς τα δεξιά', χωρίς βέβαια να το καταλάβουν εφόσον μελετούσαν τω καιρό εκείνο που συνέπεσε με το θριάμβο της χούντας. το ότι βρήκαν τοίχο από την πολύ δεξιά στροφή και απέκτησαν ωραιότατες και μόνιμες ψύξεις στο σβέρκο δεν το βλέπουν οι αντωνάκηδες αυτού του τόπου. Βόλος, η πόλη πρότυπο, όπου αυτοδιοίκηση και εκκλησία συνεργάζονται άψογα για το καλό του τόπου, όπου λειτουργεί το ιδιωτικό σχολείο 'ο Άγ. Απόστολος ο Νέος', πρωτοπόρο στο είδος του, όπου ο μεγαλύτερος πυρετός ήρθε από τη μέθη των λαοσυνάξεων του εθνάρχη με το λάβαρο και το στέμμα που αντιστεκόταν για τις ταυτότητες.

πώς έγινε και βρέθηκες στην παρέλαση εκείνη; βρέθηκες νομίζω για να ακούσεις την κραυγή μιας γυναίκας: 'βγάλε τη μάσκα σου αλήηηηητη'. ήταν και ο βασιλέας μας εκεί, μέσα σε όλη τη μεγαλοπρέπεια της ανωνυμίας του.

το σύνταγμά μας, μαζί με τους άλλους κανόνες δικαίου που υπερασπίζει, διαπιστώνει περίτρανα πως 'επικρατούσα θρησκεία είναι στην Ελλάδα είναι η θρησκεία της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας του Χριστού. Η Ορθόδοξη Εκκλησία της Ελλάδας, … γνωρίζει κεφαλή της τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό… τηρεί απαρασάλευτα … τους ιερούς αποστολικούς και συνοδικούς κανόνες και τις ιερές παραδόσεις'.

μακάρι ίσως (μακάριος) να μπορούσες να πιστεύεις σε άμφια και θαύματα. άλλωστε θα μπορούσες να ταυτιστείς με την άποψη ότι ο χριστιανισμός είναι μία θρησκεία με πρωταγωνιστή έναν κατ'εξοχήν αποτυχημένο κοινωνικά...που δεν έκανε οικογένεια, δεν έκανε καριέρα και δεν κατάφερε να πείσει.

(οι εκφράσεις σε πλάγια είναι από την εκπομπή ΕΡΕΥΝΑ του Παύλου Τσίμα στις 05.02.08 'Η εκκλησία κι εμείς, δέκα χρόνια μετά')

τι τους θέλουμε τόσους σωλήνεεεεεεεςςςς;;;;;

lost bodies - ΤΙ ΜΟΥ ΘΥΜΙΣΕΣ!!

Τίκι-Τίκι-Άθενς

ένα βιβλιοπωλείο, ένα πλαστικό σφηνάκι, ένα περιοδικό, μία ευθυμία, ένας χωρισμός, άγνωστοι, ένα άσπρο κολλιέ, μουσική, ένα κέρμα, ένας συντάκτης, μία νύχτα, καπνός, ένα αγόρι, ένα μαλακό κασκόλ, μία φίλη, δυό αφυδατωμένα χείλη, λίγη προστυχιά, ένα ταξίδι στην Αυστραλία, ένας υπερκινητικός καρτουνίστας, μία μαμά, ένα πΑρτυ-πΑρτυ, μία κούραση, δύο τεύχη, μία κάρτα λευκή, ένα παιχνίδι, μία έκπληξη, μία πρώην, ένας απορημένος, ένα χαμόγελο από κείνα, το Τίκι-Τίκι-Άθενς, ένας αντικατοπτρισμός, μια βλακεία, μία παρακολούθηση, ένα τραπέζι, μία γκριμάτσα, μία ταινία, λίγα παραπάνω κιλά, κουτσομπολιό, ένα αριστερό αυτί, μία αμηχανία, στίχοι, δύο μπότες, ένα τατουάζ, ένα κάτι, ένας αργός ταρίφας, λίγες πόλεις, μία απειλή, λίγα 'τι?', ένα απροσδιόριστο χρώμα ματιών, ένα παρελθόν, μία ερώτηση, λίγο φρου-φρου, μία αναμαλλιασμένη, κάποιοι δήθεν, μία φιλαρέσκεια, ένα αυτοκίνητο, κι άλλο παιχνίδι, μία τάση φυγής, ένας εφηβικός έρωτας, μία κάρτα άφαντη, κι άλλη παρακολούθηση, λίγες εξυπνάδες, ένα πολύ φουσκωτό μπουφάν, μία κομπάρσα, λίγες σπίθες, πολλά cd, ένα δεξί αυτί, ένας πονοκέφαλος, ένα φυστίκι, μία ιστοσελίδα, ένα πιάνο, μία ανασφάλεια, λίγα γαλλικά, μια ανακατωσούρα, δυνατή μουσική, ένας μοντέρνος, μία ψευδαίσθηση.

mixed messages, Sempé

pas un mot mon amour

παρατήρηση #1

το δέσιμο του κασκόλ δεν είχε ποτέ για μένα ένα τρικ που έπρεπε να μάθεις, όπως να δένεις τα κορδόνια σου ας πούμε. το παίρνω το κασκόλ μου και το φέρνω γυροβολιές στο λαιμό μου μέχρι να τελειώσει το ύφασμα. έτσι.
όμως όχι.δεν είναι έτσι.υπάρχει κόλπο.γνωστό στους περισσότερους φαντάζομαι. κόλπο που δίνει στο κασκόλ συγκεκριμένο στήσιμο και όψη και μπορεί και να προσφέρει καλύτερη προστασία από τις γυροβολιές ομολογώ. μ'αρέσει να τους βλέπω να το κάνουν.
δεν το δοκίμασα ποτέ. μ'αρέσει πιο πολύ το σφίξιμο της γυροβολιάς ίσως. :-)

εκσυγχρονισμός;

τώρα εμένα να με συμπαθάτε...δεν τα πολυκαταλαβαίνω αυτά όλα με τις σχέσεις-καβάντζες, που 'έχε τις εσύ και δεν ξέρεις ποτέ...μπορεί να σου προκύψουν και κανονικές'...κοιτάω το κενό, γιατί πραγματικά δεν καταλαβαίνω...δεν το λέω από ανωτερότητα, μήτε από ρομαντισμό θέλω να πιστεύω, μα από καθαρή απορία.εμένα με βραχυκυκλώνουν αυτά τα χλιαρά, αυτά τα 'ναι μεν αλλά', αυτά τα 'δεν είμαι σε φάση', τα 'δε μπορώ αυτή την εποχή σχέσεις και τέτοια', τα 'δεν ξέρω πότε θα μπορώ', τα 'γιατί; μήπως θα τον παντρευτούμε;'.αυτό το je-m'en-foux σύνδρομο καλύπτει κάποια ανάγκη; είναι από μόνο του αναγκαίο;να περνάω καλά μία φορά το μήνα, παρά να ανακαλύπτω συνεχώς, παρά να είμαι παρών.δεν καταλαβαίνω γιατί είναι φυσιολογική αυτή η επισκεψιμότητα στις συναναστροφές αντρών-γυναικών.η επικοινωνία δε γίνεται με κουπόνια που τα προμηθεύεσαι από τον άλλον ή τα δίνεις σε αυτόν.οι σχέσεις δεν είναι κάτι που του βάζουμε ταμπέλα και το φοράμε σαν καινούργιο ρούχο. είναι φόρα, είναι νεύρο και ζωή. δεν είναι μήνυμα στο κινητό. δεν είναι email γαμημένε μου καινούργιε φίλε. δεν είναι lifestyle. δεν είναι όλες ίδιες.τι θα τις κάνεις τις χλιαρές, αναμενόμενες αναμνήσεις σου; δεν θα αναλωθείς στα φιλικά μάτς και θα είσαι πραγματικά κουρασμένος στο παιχνίδι για τον τίτλο; γιατί θεωρείς ότι το φιλικό μάτς θα γυρίσει σε κρίσιμο ματς πρωταθλήματος; κι αν γίνει αυτό, θα το καταλάβεις; η καθαρή ματιά είναι ανάγκη, ομορφιά και φως.είναι τρέλα και κλωτσιά. μπορεί και μούντζα, και μπουνιά ακόμα.δεν υπάρχουν σκαλιστά μπαούλα να κλείσεις τις υποψηφιότητες σου και μια στις τόσες να ρίχνεις κλεφτές ματιές μην και τις έφαγε ο σκόρος.όλα αυτά μου θυμίζουν το μπρόκολο που γίνεται νια-νιά γιατί το αφήνεις στη χαμηλή φωτιά για να πάρει ώρα να γίνει ενώ κάνεις άλλα πιο ενδιαφέροντα και σημαντικά πράγματα στον ίδιο χρόνο. ε, και δε μπορεί...θα το ξεχάσεις...το μπρόκολο θα βράσει πολύ...μπορεί να το φας μεν...αλλά θα έχει χάσει όλη του την αξία. δε μπορεί να γίνει διαφορετικά....ή μπορεί;

ψαροκοκκαλίζω

είναι πίσω ένα ζευγάρι. όχι απαραίτητα ερωτικό. ίσως φιλικό. ίσως φοιτητικό. είναι πάντως ζευγάρι με την έννοια του θηλυκού-αρσενικού. είναι κι ένα πιτσιρίκι από διπλανό τραπέζι αποφασισμένο να του κάνει παρέα. δεν το αφήνει σε ησυχία. το αρσενικό κομμάτι του ζευγαριού παλεύει για τη σειρά του να συνεχίσει τη συζήτηση με το θηλυκό κομμάτι. θέλει να μιλήσει ο άνθρωπος, να πει τα δικά του. προς στιγμήν φαίνεται να τα παρατά. ήρθε και το φαγητό. να ξυπνά το μητρικό ένστικτο του θηλυκού; τι γίνεται; είναι όμορφο το αγοράκι. στο δικό του το τραπέζι δεν το κάνουν ζάφτι. με το μεγάλο το αγοράκι όμως δεν υπάρχει τίποτα να πεις; το μικρό φεύγει. μόνο πιρούνια ακούγονται. είναι ένα εστιατόριο που βλέπεις τη φωτιά της σχάρας μέσα από τζάμι. μυρωδιά δεν έρχεται. μόνο η φωτιά ζεσταίνει τα πιάτα. και ο ψήστης δεν είναι θέαμα κακό. βλέπεις μπροστά και καλαμιές μπηγμένες σε βότσαλα άσπρα, καταθάλασσα. διάλλειμμα τέλος. ο πιτσιρίκος επέστρεψε.(κενό). ο πιτσιρικός πάει στο τραπέζι του για παγωτό. το ζευγάρι συζητά. να ασχοληθείς και άλλο; ήρθαν οι χυλοπίτες.
-τι έχεις ρε μπίλυ;
-...(αχνή ή ανύπαρκτη απάντηση)
το ζευγάρι φεύγει.
καλές οι χυλοπίτες με τα θαλασσόφρουτα, αλλά ήρθες για ψάρι φρέσκο, τσιγκουνεύτηκες και πάλι κάλυψες την ανάγκη αυτή με κρασί. όμως όταν τρως το εσωτερικό από τα όστρακα, αυτά μένουν άδεια στο πιάτο καταλαμβάνοντας χώρο, εμποδίζοντας τη γεμάτη πιρουνιά από χυλοπίτες. ένα όστρακο, μια μεγάλη λαχταριστή γυαλιστερή έχει μείνει ερμητικά κλειστή. πιθανόν και χαλασμένη. τα μαζεύεις σε μία άκρη του πιάτου. τα συμμαζεύεις. το κλειστό, μεγάλο πού να το πας; πιάνει παντού τόσο, μα τόσο χώρο.περνάει ώρα. μπουκάρει η αύρα από τρεις γκέυ-φρέντλυ και την ιντελεκτουέλ συνοδό τους. δεν ακούγονται τα λόγια τους. η μουσική ωραία και η ησυχία καλύτερη μέσα στον κόσμο. το ξύδι που χρησιμοποιούν είναι το ευτελές ξύδι ΤΟΠ. αλλά ο εσπρέσσο ήταν κερασμένος.

(και με αυτά και με τούτα βούτηξα στον μετανάστη :-))

για ένα χρωματιστό κομμάτι ξύλο

μπορούμε με κάποιο τρόπο να αποφύγουμε να βγαίνουμε σε αυτή την αγορά; εκεί που επικρατεί αλλαλαγμός, σπρωξίδι και μίσος; στην αγορά των εκπτώσεων, στην αγορά του σαββάτου; μπορούνε τα σμήνη να μη συσσωρεύονται τις ίδιες ώρες πάνω από τους ίδιους πάγκους; αισθητικά και μόνο είναι απαράδεκτο. θλιβερό είναι, αποκαρδιωτικό. στα μεγάλα εμπορικά να κάθονται ακίνητοι στις κυλιόμενες να περιμένουν υπομονετικά τον όροφο να τους έρθει στα πόδια. να παστώνονται στα ανσανσέρ να κατέβουν. κορεσμός από αρώματα κι ανάσες. να τραβάν μανίκια και μπατζάκια μέσα από σωρούς με πανομοιότυπα ρούχα. να χρεώνουν κάρτες και δάνεια καταναλωτικά για μπλουζάκια μαύρα, για σκούρα παλτά και καουμπόϊκες μπότες. να κουβαλούν σακούλες, σακούλες, περιττές, το πρώτο και άμεσο σκουπίδι της αγοράς τους. να σέρνουν τα παιδιά τους σε δοκιμαστήρια και καθρέφτες. να τρέχουν, να τρέχουν. η βόλτα του σαββάτου είναι τα ψώνια. ο μόνος ίσως ελεύθερος χρόνος είναι για τα ψώνια. οι προσποιητές ελλείψεις για τις πολλές ανάγκες. απαστράπτοντα τα καινούργια σας ρούχα. σε χαμηλές τιμές τα αξεσουάρ.

χθες αγόρασα ένα επιμήκες κομμάτι ξύλου ζωγραφισμένο με λάδι...το αγόρασα γιατί κουράστηκα να ελπίζω πως θα έχω το χρόνο να το δημιουργήσω.

τρελά να σου αρέσουν οι άγνωστες λέξεις

'...όπως κάθε είδος γραφής, είναι παλίμψηστο'
Robert Stam

παλίμψηστος -η -ο [palímpsistos] E5 : για αρχαίο χειρόγραφο (πάπυρο, περγαμηνή), του οποίου το αρχικό κείμενο ξύστηκε για να γραφτεί πάνω σε αυτό άλλο κείμενο: ~ κώδικας. Παλίμψηστη περγαμηνή. || (ως ουσ.) το παλίμψηστο. [λόγ. < ελνστ. παλίμψηστος]

να σου αρέσουν και να συφιλιάζεσαι όταν δε μπορείς να βρεις άμεσα την ερμηνεία και πιο πολύ ακόμα τη χρήση την κατάλληλη.

ταγκαλάκι

ταγκαλάκι:
το μικρό διαβολάκι, το δαιμόνιο, το troll, σκανδιαλιάρικο, κάνει χαζομάρες, μπερδεύει το μυαλό

να κρύβεται στην κουφάλα του δέντρου;

τι άλλο είναι, τι άλλο, ποιος ξέρει;

θα είναι ατέλειωτο

κάτω από το πάπλωμα, ακούω τα παπούτσια σου εκείνα στα πλακάκια σταθερά να πλησιάζουνε την πόρτα. έχω ξυπνήσει, χαίρομαι που έρχεσαι, είμαι μικρό παιδί και θέλω να αργήσω να σηκωθώ για να μου πεις αστεία, να κάνεις καμιά βόλτα ακόμα να ξανακούσω τα παπούτσια σου, στη σπάνια και καλύτερη περίπτωση να έρθεις να με ταρακουνήσεις να με γαργαλήσεις. μισανοίγεις και κοιτάς και με μαλώνεις. τα άκουσα ξανά όταν ήμουν στο δωμάτιό σου. γελώ και κλαίω στο περπάτημα σου. μπορείς σε παρακαλώ να έρχεσαι κάθε κάθε πρωί, όσο πρωί και να'ναι. κράτα με κράτα με. νυστάζω.

Death Star Canteen

by eddie Izzard

χωρίς αντισώματα

είναι σαν αρρώστια που επιτίθεται στο κουρασμένο αμυντικό σύστημα οργανισμού. ξεκινά με κάποια δέκατα και πολύ ασάφεια. προχωρά σε πυρετό ολιγοήμερης διάρκειας με έντονα συμπτώματα. μετά, τα συμπτώματα καταλαγιάζουν, μεταλλάσονται και παραμένουν ύπουλα στον οργανισμό, εφόσον δεν έχει εφαρμοστεί καμία αποφασιστική θεραπεία. φτάνει το τελικό στάδιο, λίγο πριν την απαλλαγή και των τελευταίων παθογόνων υπολειμμάτων. φτάνει με μορφή email.

πρωτότυπη φοβία #1

όταν τρώω ψάρια, τα τρώω με ανυπομονησία...
πάντα όταν είμαι μόνη και τρώω ψάρια φοβάμαι πως θα καθήσει ένα αγκάθι στο λαιμό και θα πνιγώ επειδή δεν είναι κανένας γύρω για να μου χτυπήσει την πλάτη.