θα είναι ατέλειωτο

κάτω από το πάπλωμα, ακούω τα παπούτσια σου εκείνα στα πλακάκια σταθερά να πλησιάζουνε την πόρτα. έχω ξυπνήσει, χαίρομαι που έρχεσαι, είμαι μικρό παιδί και θέλω να αργήσω να σηκωθώ για να μου πεις αστεία, να κάνεις καμιά βόλτα ακόμα να ξανακούσω τα παπούτσια σου, στη σπάνια και καλύτερη περίπτωση να έρθεις να με ταρακουνήσεις να με γαργαλήσεις. μισανοίγεις και κοιτάς και με μαλώνεις. τα άκουσα ξανά όταν ήμουν στο δωμάτιό σου. γελώ και κλαίω στο περπάτημα σου. μπορείς σε παρακαλώ να έρχεσαι κάθε κάθε πρωί, όσο πρωί και να'ναι. κράτα με κράτα με. νυστάζω.