μα θυμάμαι τα δυο σου τα χείλια

Έχω πάρει φωτιά, είμαι μια πυρκαγιά
κι όμως μέσα μου έρχεται μπόρα
Δεν με βλέπει κανείς, περπατώ σα ληστής
σπάν' τα φρένα μου στην κατηφόρα

Έχω μια αγκαλιά τα σαράντα χτυπά
και δε θέλει ποτέ να'ναι άδεια
Κι έχω ένα μυαλό που'ναι δυο χρονών,
ποιος αντέχει μονάχος τα βράδια;

Μη φοβηθείς μαζί μου να'ρθείς
Ποιους όρκους δε σου'δωσα πάλι;
Είναι γραφτό και μην κλαις γι'αυτό,
οι αγάπες δεν είναι απ'ατσάλι...

Δεν αντέχω το "φως", τα "γιατί" και τα "πώς",
δε γουστάρω αγάπες με δόσεις
Μη ρωτάς το γιατί, το καμμένο χαρτί
αν το τράβηξες, θα το πληρώσεις...

Μ'έχουν κόψει στα δυο και περνώ τον καιρό
που κομμάτια έγινε χίλια...
Δε ζητώ γιατρειά, δε θυμάμαι πολλά
μα θυμάμαι τα δυο σου τα χείλια

(Ενδελέχεια, σ'ένα μεγάλο αύριο)

jet lag στην πατησίων

απόγευμα στο δρόμο
το ρολόϊ δείχνει 20:05
μία ώρα περνάει
στο δρόμο
το ρολόϊ δείχνει 20:05

?

the one and only Master Of Disaster

α! δεν σου'πα!
τρομερός διάλογος με MOD. όπως πάντα έσκασε πισώπλατα και σαν το σαμιαμίδι εμφανίστηκε
- είσαι η μ.π.;
- ναι
- ήθελα να δω αν θυμάμαι (πάυση)
κοιτάς πίσω από τα γυαλιά με απόλυτη απάθεια...τι να πεις...η βλακεία του πρώην αφεντικού ξαναχτύπησε
- είμαι ο δ.π.
σκέφτεσαι, θέ μου!ο κόσμος ολάκερος προχώρησε 4 χρόνια κι αυτός παραμένει ανεξέλεγκτα ΗΛΙΘΙΟΣ!
- το ξέρω, απαντάς
και μέσα στο τίποτα γελάς μόνο με τα γέλια που θα πέφτανε, αν στο είχα πει...

χωρίς πολύ αγγούρι γιατί θα νερουλιάσει

είναι 'σατζίκι', 'ζατζίκι' για 'τζατζίκι' ;

κρυφά χαμόγελα στη σκέψη σου

'έλα ρε Μαίρη, μη μασάς...βουρ βουρ λέμεεεεεε'

θα μου λείψεις Κουτς
της λείπεις
θα τους λείψεις
θα μου λείψεις
θα μου λείψεις
μου λείπεις

άκουσον-άκουσον σου λέω και...
σε χαιρετώ

24 ώρες σε ένα αγκίστρι

...do me a favor while I'm standing here
take this gold and go and hide
(Calexico, ballad of cable hogue)

στου σκούφια το μέρος

πλένει τα χέρια της και αφηρημένα κοιτάζει στον καθρέφτη
βλέπει έναν άντρα να μπαίνει
την κοιτάζει μέσα απ' τον καθρέφτη

- της λέω να πλένει τα χέρια της μα δεν μ'ακούει
- ορίστε; ααα... (μπαίνει η μικρή του)
- ούτε φιλί μου δίνει (αγκαλιάζοντάς την)
- ε, αργότερα λίγο...

άλλο ένα oscar

τι κάνεις;
καλά καλά εσύ
κι εγώ καλά πολύ
ωραία
και από λεφτά και συναισθηματικά πολύ καλά εσύ
.

στην τράπεζα με την διευθύντρια

Η 'τα-κάνω-όλα-μαζί' διευθύντρια κυρίευε πληθωρικά το χώρο πίσω από το γραφείο της
που και που ίσιωνε πλάτη, πέταγε στομάχι έξω να πάρει ύψος
δεν είχε βρεί το τηλέφωνο ανοιχτό και έστειλε μήνυμα στον τηλεφωνητή
η κοπέλα πήγε να την συναντήσει
φορώντας το τζόκεϊ καπέλο της μπήκε στο τραπεζικό κατάστημα
η 'τα-κάνω-όλα-μαζί' την καρφώσε με το βλέμμα, ενώ με το αριστερό αυτί μιλούσε στο τηλέφωνο, με το δεξί χέρι κρατούσε σημειώσεις και με το δεξί αυτί εξυπηρετούσε κύριο μεσόκοπο καθίμενο εμπρός της

- δεν. || η κοπέλα δεν καταλαβαίνει ότι απευθύνεται στην ίδια
- δεν (!) || επαναλαμβάνει στον ίδιο τόνο η 'τα-κάνω-όλα-μαζί' με βλέμμα ακατανόητο
- τι εννοείται;
- ΔΥΣΤΥΧΩΣ!
- τι 'δυστυχώς'; || η κοπέλα αμφιβάλλει αν θα μπορέσει να συννενοηθεί ετούτο το πρωινό σε αυτό τον ακατάληπτο τραπεζικό κώδικα
- δεν εγκρίθηκε η αίτηση σας...δυστυχώς || η κοπέλα τώρα είναι σίγουρη ότι δεν θα συννενοηθεί!
- για ποιό λόγο;
- δεν αποκαλύπτουμε το λόγο
- μα δεν καταλαβαίνω. δεν έχω καμία οικονομική εκκρεμότητα. ούτε χρέη ούτε τίποτα || με απόλυτη απορία
- ναι...δεν ξέρω. ίσως να φταίει το νερό ||με σιγουριά στο βλέμμα. σε στυλ 'μας πώς δεν το είχες φανταστεί κοπέλα μου!' ||η κοπέλα σταστίζει. το σαγόνι της κοντέυει να χτυπήσει το ωραίο λουστραρισμένο τραπεζικό μάρμαρο. μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου σκέφτεται: 'να δεις ρε πούστη μου που δεν πλήρωσα την ευδαπ!'
- μα ποιό νερό;
- το ν-ε-α-ρ-ό
- ποιό νεαρό; || εδώ κάπου χάνεται η μπάλα...ο μεσόκοπος πελάτης αρκείται να κοιτάζει μια την κοπέλα και μια την τα-κάνω-όλα-μαζί που τώρα πια κάνει μόνο ένα πράγμα και αυτό είναι να προσπαθεί να τρελλάνει την κοπέλα
- της ηλικίας. συνήθως δίνουμε σε πιο ώριμα άτομα || η κοπέλα τώρα έχει γκουρλώσει και τα ολοκαίνουργιά της μάτια
- τι εννοείτε; σε τι ηλικίες δίνεται δηλαδή; ||η τα-κάνω-όλα-μαζί ξάφνου κοιτάζει τον μεσόκοπο πελάτη για επιβεβαίωση
- εε...ποιο μεγάλα άτομα. εσείς τι ηλικία έχετε; || εδώ κάπου...χάνεται και το γήπεδο
- εσείς πόσο με κάνετε; || εδώ αρχίζει η παρωδία
- ε...ε...δεν ξέρω
- είμαι 32 λοιπόν
- δε σας φαίνεται καθόλου || αρπάζει το κενό ο μεσόκοπος πελάτης)
- ε...ε...ναι...εγώ που είμαι 43 θα μου δίναν
- μάλιστα...ξεκάθαρον

βαβελοανακάλυψη

ο Franco Matticchio και οι τόσες υπέροχες εικόνες του

κοινωνική εξέγερση όβερ

μεσήλικη και πάλι μπροστά στο atm.
όλα τα σωστά κουμπιά πατάει.
πληκτρολογεί ποσό με μηδενικά δυο.
το μηχάνημα της εκφράζει την τεράστια λύπη του που δε μπορεί να της παρέχει το έντυπο χρήμα στη σωστή δόση τη σωστή αυτή στιγμή.
μα εκείνη δε γρικά απ'αυτά και ωρίεται να ακουστεί!

'ΡΕ ΤΟΥΣ ΑΛΗΗΗΗΤΕΣ!!!!!!'

αίφνης γυρνά στην πισινή της στην ουρά, συμπαράσταση αναζητώντας μπροστά στην άδικη τούτη επίθεση των 'αλητών'
'δεν κατάλαβα' -της απευθύνει η πισινή- 'ποιοι είναι οι αλήτες δηλαδή; επειδή το μηχάνημα είναι άδειο γιατί το έχετε ρουφήξει φταίνε κάποιοι 'αλήτες';;;'
'μα...μα...' αρθρώνει η μπροστινή
'μα είμαστε σοβαροί;'
'μα δεν βγάζει λεφτά είναι χαλασμένο'
'δεν βγάζει γιατί δεν έχει λέμε'
'δεν έγραψε αυτό'
'και βέβαια το έγραψε! εγώ από πίσω το είδα'
'α...'

εσένα πού σού'λαχε να γεννηθείς;