βαρέθηκε το δαχτυλίδι. με μεθοδικές κινήσεις, αθόρυβα και λίγο ύπουλα απομακρύνθηκε από το μικρό το δάχτυλο. για να μην τραβήξει τα βλέμματα κινήθηκε αργά πάνω από τη μπλε πάνινη τσάντα, πήδησε με ένα απαλό χοπ! στο εμπριμέ ύφασμα και με το ασημένιο αίμα του να σφυροκοπά διαγράφωντας αμυδρούς κύκλους πια, προχώρησε στο ανάγλυφο του καναπέ.
έπρεπε να πάει τοίχο-τοίχο.
το βλέμμα το πιάνει. έχει κοκκαλώσει από τρόμο. τώρα πού να πάει για να ξεφύγει; τι να κάνει;
τα λάθη πληρώνονται μικρό. γύρνα πίσω και φρόντισε την επόμενη φορά.
τοίχο-τοίχο.
Δευτέρα, Μαΐου 26
δεν ξέφυγε ακόμα
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου