στα φώτα στα φώτα

σήμερα στο μαγεμένο δάσος έχει φώτα μπλε, κινητά αγάλματα, ευλίγιστους κλόουν, ριγέ πεταλούδες με καλοσχηματισμένες γάμπες, αφρίζουσες συνειδήσεις ενός δημιουργού, όλα μία γύρα.
οι κλωστές της αύρα της μπλέκουν τις μελλοντικές της αναμνήσεις, τις μαζέυει ανάκατα και τις φυσά απ' το μπαλκόνι.
κατεβαίνει στο δάσος.
παίρνει το γνώριμο μονοπάτι του μπαντ-τάϊμινγκ και ελπίζει πως και αυτή τη φορά θα τη βγάλει καθαρή.
μουδιάζουν οι καρό πατούσες της όσο πλησιάζει.
μικροί σβώλοι φωνής χτυπιούνται από το στομάχι και πάνω.
είχε μία λογική-μεταξωτό φουστάνι και τίποτα από μέσα. την έχει στείλει για μπαντάρισμα στη ράφτρα, πάει καιρός.

'- διαολεμένες ρουφήχτρες αυτά τα φώτα!'.

δε βιάζεται και δεν αντέχει να περιμένει.
περίεργο να μη σκαλώσει ούτε σε ένα διαφημισμένο πισωγύρισμα.
έχει βγει το κόκκινο απ' το στήθος πια και είναι στον μικρό χρυσό δίσκο της προσφοράς στο αριστερό της χέρι.
με αόρατες κινήσεις μπαίνει στη γιορτή.
είναι μαζί εκεί μαζί της και την ψάχνει.
το σκοτάδι στο δάσος δεν είναι εκπληξη ούτε και μοιραίο.
είναι μόνο μαγικό. όπως ο τρόπος που την αγκαλιάζει και την αφήνει μαζί. όλα την ίδια ακριβώς στιγμή. δε γίνονται ποτέ με τη σειρά.
φέρνει το δίσκο στο δεξί χέρι τώρα και αφουγκράζεται το τρόπο που χρησιμοποιεί αυτός τον αέρα που αφήνει πίσω της.
πάλι δεν πρόλαβε να δει το χρώμα. κι αυτό μένει πίσω. βρίσκει και κάθεται κάπου.
στη γιορτή βρέχει, γίνεται σεισμός και κάποιοι χάνονται μέσα σε άλλους.
το δάσος τον σφιχταγγαλιάζει και αυτή πριν τα μεσάνυχτα πρέπει να φύγει.
κι όταν τελειώνει, το κουτί της συλλογής είναι ακόμα ανοιχτό και το κόκκινο χορεύει τρελά πάνω στο δίσκο.
αυτά που της δίνει, ακατέργαστα και καίνε.
θα την κρατήσουν όμως ντυμένη λίγο ακόμα...
μα λέτε να τη βγάλει καθαρή;

(συμληρωματικά αδιέξοδα στην 'τριλογία του έρωτος' της cosmopolis)