το μωρό

αρχίζεις να περπατάς...πιάνεσαι από έπιπλα, από πόδια, από τη γιαγιά σου.φτάνεις σε μια ηλικία που μπορείς να περπατάς ακόμα και ανάποδα χωρίς να πέφτεις...και σίγουρα χωρίς να βλέπεις. μετά...σου δείχνουν μπροστά; άλλωτε σε οδηγούν κι άλλωτε νομίζεις.
και τώρα βρίσκεσαι να παραπατάς...πιάνεσαι από κλαδιά...μα είναι χαμηλά, αδύναμα να σε κρατήσουν. οι γύρω σου σκαρφάλωσαν ο ένας με τον άλλον. πατώντας, γδέρνοντας, σκουντώντας. είναι παιχνίδι. όπως μικρός. τρέχεις, πέφτεις, χτυπάς, χτυπάς δυνατά. δε σε βλέπει κανείς. θέλεις ράμματα μα δεν τα κάνεις και μένουν σημάδια. από αυτά που φουσκώνουν και το δέρμα μοιάζει με πλαστικό και που χαίρεσαι καμιά φορά να τα χαζεύεις. πέφτεις πάντα μέρα που έχει φως γιατί μόνο τότε παίζεις. νομίζεις πως θα δεις τις λακούβες. Μα αυτές πρέπει να τις ακούς δεν το καταλαβαίνεις.