για την εικόνα της μαρίας που εγώ είδα

είναι κάτι γυναίκες. αυτές με τα μακριά καλοσχηματισμένα άκρα. αυτές με το μοναδικό χαμόγελο. με μέση λεπτή. με φούστες. με γόβες. με αέρα αυθεντικό. με καθαρή, ζεστή φωνή. που σιωπούν εκεί που δεν έχει κάτι για να πεις. που θυμάσαι το βλέμμα τους όταν γυρίζουν από την άλλη. που εύχεσαι ποτέ να μην τις γνωρίσεις τόσο όσο να τις απομυθοποιήσεις. που όμως θα ήθελες τόσο να τις ξαναδείς. αναρωτιέσαι πώς γυρνούν στον κόσμο χωρίς την απαραίτητη προσοχή. γιατί δεν την κοιτάζετε; πώς και αδιαφορείτε; δεν είναι κούκλα μα δες, είναι υπέροχη. θα μπορούσα να ερωτευτώ μία από αυτές.